درباره نوازندگان جوان گروه شیدا

شیداشدگان

درباره نوازندگان جوان گروه شیدا

   محمدرضا لطفی این بار به گونه یی خود را روی صحنه تعریف کرده بود که تنها یکی از اعضای گروه شیدا به نظر می آمد. هرچند او لباسی متفاوت با دیگر اعضای گروه به تن داشت اما روی صحنه سایه یی سنگین بر سر جوانان شیدا محسوب نمی شد. نوازندگی او به گونه یی بود که بیش از جوانان شیدا شنیده و دیده نشد و این بهترین فرصت برای عرض اندام نوازندگانی بود که بعضی از آنها را پیش تر نیز روی صحنه ها دیده بودیم اما کمتر از آنها سخن به میان آمده بود. البته این شاید از بخت یاری این نوازندگان جوان بوده است. هیچ چیز خطرناک تر از ژورنالیسم روزمره برای یک نوازنده و آهنگساز جوان نیست.
امیر اثنی عشری؛ خواننده گروه بازسازی. او برای اینکه بتواند در گروه بازسازی و به شیوه موسیقی قاجاری بخواند باید حافظه صوتی خود را اصلاح می کرد. در این روزها آواز در موسیقی ایرانی به قبل و بعد از شجریان تقسیم می شود و در گونه شجریان خواندن به طبیعت آواز خواندن جوانان تبدیل شده است. او برای حضور در گروه بازسازی باید بسیاری از این چیزهای طبیعت را فراموش می کرد. کاری که اثنی عشری از پس آن برآمد.
سپیده مشکی؛سه تار نواز گروه بانوان. در شیوه سه تار نوازی او هم چیزهایی از شیوه نوازندگی مسعود شعاری دیده می شود و هم نگاهی به سه تار نوازی لطفی دارد. حالا باید دید که در آینده می تواند به زبان و شیوه خاص خود دست پیدا کند یا اینکه ترجیح می دهد در حد یک شاگرد خوب باقی بماند. تک نوازی او در گروه بانوان توجه بسیاری را برانگیخت.
بهاره فیاضی؛ تارنواز گروه بانوان. چند سال قبل در مجموعه یی که حسین علیزاده به منظور معرفی چهره های مستعد و جوان در تارنوازی گردآوری کرد تک نوازی او نیز آمده است. او در عین جوانی از باتجربه های گروه شیدا محسوب می شود که در اجرای سه روزه گروه شیدا نیز قدرتمند عمل کرد.
گوهرناز مسائلی؛نوازنده تنبک در گروه بانوان. در گروهی نوازی، تنبک یکی از مهم ترین سازهای گروه محسوب می شود. مسائلی به گونه یی نواخت که نشان از درک او از نواختن با گروه داشت.
ساناز ستارزاده؛ تارنواز گروه بانوان. او پیشتر با گروه خورشید به سرپرستی مجید درخشانی روی صحنه رفته بود. دونوازی ستارزاده و فیاضی یکی از جذاب ترین بخش های کنسرت گروه شیدا بود.
هوشمند عبادی؛ نوازنده نی در گروه همنوازان و بازسازی. او اولین تجربه صحنه یی مهم خود را تجربه کرد اما در همین تجربه نخست صدای ساز او بسیار به گوش آمد و مورد توجه قرار گرفت.
مازیار شاهی؛نوازنده تار در گروه همنوازان. او در روز اول کنسرت تکنوازی کرد. این نوازنده مشهدی در نوجوانی تارنوازی را نزد کیوان ساکت آغاز کرده است. اما به دلیل مهاجرت ساکت به تهران کل این کلاس ها در ۱۰ جلسه خلاصه می شود. او بدون استاد به کار خود ادامه می دهد و تا زمانی که لطفی به ایران بازمی گردد با استاد دیگری تمرین نمی کند. حضور در گروه همنوازان فرصت خوبی برای دیده و شنیده شدن نوازندگی او بود که شاهی هم از این موقعیت استفاده کرد.
پویان بیگلر؛نوازنده تار در گروه همنوازان. او در روز دوم کنسرت تکنوازی کرد. بیگلر به لحاظ انتقال حس بسیار قدرتمند عمل کرد. اما نکته عجیب برای مخاطبان روز سوم کنسرت، تکنوازی حمید خبازی بود. خیلی ها با توجه به تجربیات او انتظاری بیش از این از خبازی داشتند. (خبازی در کنار بهاره فیاضی از جوانان باتجربه گروه های شیدا محسوب می شد) اما خبازی در شب سوم همه چیز را خیلی ساده برگزار کرد.
آرش کامور و حمیدرضا خلعتبری؛کمانچه نوازان گروه همنوازان. این دو نوازنده در یک سطح نشان دادند اما وقتی در شب دوم کنسرت پوست تار لطفی پیش از بخش ساز و آواز دچار مشکل شد و او برای جایگزین و کوک کردن سه تار صحنه را ترک کرد جواب آواز را کامور به عهده گرفت.این جسارت کامور توجه بسیاری از مخاطبان را برانگیخت.
محمد معتمدی؛ خواننده گروه همنوازان که پیش تر با گروه خورشید روی صحنه رفته بود. او روی صحنه بسیار قدرتمندتر از اجرای استودیویی گروه همنوازان برای ضبط آلبوم «وطنم، ایران» عمل کرد. درست خوانی های او توجه بسیاری را در کنسرت سه روزه گروه شیدا را برانگیخت.
احمد مستنبط؛نوازنده تنبک در گروه بازسازی و همنوازان. ساز او در هر کدام از این گروه ها صدای متفاوتی داشت. کار او در گروه بازسازی بسیار مشکل بود. تنبک نوازی در موسیقی اصیل ایرانی بعد از حسین تهرانی به راهی متفاوت با گذشته خود می رود. اگر در این سال ها در میان تارنوازان، سنتورنوازان و... بودند کسانی که ایده بازسازی دغدغه آنها باشد اما در تنبک نوازی نوازنده یی را ندیدیم که به شیوه نوازندگان قبل از تهرانی بنوازد. از همین رو مستنبط کار دشواری را پیش رو داشت.  
   
 
 
 
 
   گزارش : روزنامه اعتماد